DobryDestylator » SŁOWNICZEK POJĘĆ

A

Aabratek: Popularny rodzaj głowicy kolumny destylacyjnej, w której część górna (głowica) jest pochylona pod kątem 100-110 st. W klasycznych kolumnach, głowice są pionowe. Powodem konstruowania destylatorów z głowicą Aabratek jest wyraźne zmniejszenie wysokości całego destylatora (o 30-35 cm) w stosunku do głowicy pionowej. Wadą jest jednak ciążenie destylatora na jedną stronę, co w skrajnych przypadkach (słaba i podatna na odkształcenia dennica kotła, pozostawianie przez długi czas destylatora w jednej pozycji na kotle) może powodować wychylenie destylatora od pionu. Innym spotykanym typem głowicy są głowice klasyczne (pionowe), młot Thora czy głowica UFO.

Alembik: Tradycyjny, historyczny sprzęt miedziany używany do destylacji w krajach kultury arabskiej/śródziemnomorskiej. Obecnie używany hobbystycznie przez najbardziej zaciekłych wielbicieli tradycji, do destylacji małych ilości nastawów, jest bowiem mało wydajny, mało uniwersalny, oraz trudny w bieżącej obsłudze (wymaga np. gotowania na wolnym ogniu).

Aromatyzowanie: Przepuszczanie gorących par destylatu przez substancje powodujące wzbogacanie tych par swoim aromatem i smakiem. Najpowszechniej stosuje się aromatyzowanie botanikami (mięta), skórkami owoców (cytryna), ziarnami (kawy, czy np. jałowca). Aromatyzowanie stosuje się najczęściej w PotStilach, i jest możliwe przy wykorzystaniu specjalnych dostawek do destylatora, lub może być (tak jak w naszych PotStilach) na stałe wbudowane w destylator. Destylat po aromatyzowaniu ma specyficzny, silny smak i aromat użytego surowca, o innych kompozycjach smakowych i zapachowych niż np. nalewki spirytusem zrobione na tym samym surowcu.

B

Bufor: Bufor stabilizująco-wzmacniający to dodatkowe wyposażenie kolumn rektyfikacyjnych. Bufor znajduje się bezpośrednio nad kotłem, a przed właściwą kolumną. Jego zadaniem jest zmagazynowanie mocnego alkoholu na początku procesu destylacji, a następnie 'oddawanie' go podczas całej destylacji. Korzyścią ze stosowania bufora jest większa stabilność procesu oraz ograniczenie ilości zebranych pogonów.

C

Calvados: Zwyczajowo, to destylat smakowy powstały z destylacji nastawu z jabłek. Oryginalnie Calvados to alkohol francuski, o mocy 40-50%, powstający z pojedyńczej lub podwójnej destylacji cydru (przefermentowanego soku jałbkowego), leżakowany w beczkach dębowych min. 2.5 roku. Jest znany od XVI wieku. Stary, jakościowy calvados jest ceniony na równi z najlepszymi koniakami.

Cukromierz: Przyrząd służący do mierzenie stężenia cukru w cieczy. Pomiar jest o tyle istotny, że to z cukru powstaje alkohol. Pomiar cukru w nastawie, przed destylacją, pozwala więc stwierdzić, jak mocny alkohol możemy otrzymać z tego nastawu. Natomiast pomiar po zakończeniu fermentacji pozwala sprawdzić czy cały cukier został przefermentowany (czy w nastawie nie zostało już nic cukru). W warunkach domowych, pomiar cukromierzem jest najczęściej szacunkowy, dlatego że na wartość jego wskazań wpływa zawartość innych niż cukier składników płynu (np. niecukry, części owoców, czy alkohol który już znajduje się w badanej cieczy).

D

Destylacja: Proces oddzielania jednej substancji od drugiej, przy wykorzystaniu różnych temperatur wrzenia tych substancji. Destylując alkohol etylowy, oddzielmy go od wody i innych składników znajdujących się w destylowanej cieczy. W zależności od tego, co chcemy osiągnąć, stosujemy aparaturę do destylacji prostej (tj. destylator do bimbru PotStill), idealny do otrzymania aromatycznych destylatów smakowych, owocowych i zbożowych, albo aparaturę do destylacji wielostopniowej (tj. kolumnę rektyfikacyjną), która pozwala osiągnąć czysty spirytus 96% bez żadnych smaków i aromatów.

Destylat Owocowy: Trunek powstały po destylacji nastawu przygotowanego z owoców, soku owocowego, lub wina (wówczas nosi nazwę Winiak, lub z agnielskiego Brandy). Przykładami destylatów owocowych są Śliwowica, Wiśniowica (polskie), Koniak (francuski, z winogron), Kirsch (niemiecki, z wiśni), Palinka (węgierski, wieloowocowy), Rakija (bałkański, wieloowocowy), Calvados (francuski, z jabłek). Każdy z nich ma charakterystyczny nie tylko smak i zapach, ale też barwę. Jednak zaraz po destylacji, każdy destylat jest bezbarwny - swój kolor osiąga albo poprzez długie leżakowanie w odpowiednich warunkach (najbardziej szlachetne winiaki), czy poprzez dodawanie do nich owoców, syropów czy (w wersji masowej) sztucznych aromatów i barwników.

F

Fermentacja alkoholowa: Proces biochemiczny przeprowadzany przez drożdże w warunkach beztlenowych. Charakteryzuje się przekształcaniem cukrów w etanol i dwutlenek węgla. W wyniku procesu powstają też różne produkty uboczne (kwasy organiczne, estry, aldehydy czy alkohole wyższe), szczególnie wtedy, gdy na pracę drożdży wpływają niekorzystne czynniki i warunki (np. zbyt wysoka temperatura w jakiej pracują drożdże). W warunkach domowych, przy zastosowaniu dostępny w handlu drożdży winiarskich czy gorzelniczych, fermentacja rozpoczyna się już po kilku godzinach od dodania drożdży do roztworu, i trwa burzliwie przez kilka-kilkanaście dni (zależnie od rodzaju drożdży oraz rodzaju destylowanej cieczy, zawartości cukru, etc). Po tym burzliwym okresie, większość cukru jest już przerobiona - poziom etanolu jest już wysoki. Fermentacja słabnie, i przechodzi do tzw. fazy fermentacji cichej.

Glukoza: Cukier prosty, obok sacharozy (potocznie nazywanej cukrem) popularny produkt do przygotowywania nastawów destylacyjnych. Glukoza jest około 50% droższa od zwykłego cukru, nie jest jednak tak powszechnie dostępna. Daje nieco łagodniejszy produkt końcowy.

K

Kirsch (lub Kirsz): Napój alkoholowy (38%–50%) wytwarzany z owoców wiśni lub rzadziej czereśni. Jest popularny we Francji oraz krajach niemieckojęzycznych. Tradycyjnie na 1l destylatu potrzeba nawet 14 kg owoców. Fermentacja odbywa się częściowo z pestkami, stąd nieco gorzki, migdałowaty posmak. Kirsz jest najczęściej bezbarwny (nie barwi się go, nie przechowuje w beczkach po winach).

Kolumna destylacyjna (destylator): Urządzenie służące do destylacji lub rektyfikacji nastawów i zacierów, oraz każdych innych roztworów z których można wydestylować alkohol etylowy. Wyróżnia się wiele typów i rodzajów kolumn. Najpopularniejsze obecnie to destylatory proste (potstill), kolumny zasypowe oraz kolumny półkowe. Projektuje się destylatory miedziane, szklane lub ze stali nierdzewnej.

Kolumna półkowa: Typ kolumny destylacyjnej składającej się z fizycznych półek. W warunkach domowych są to najczęściej 3-5 półki.W kolumnie półkowej nie ma wypełnienia - pary alkoholu skraplają się bezpośrednio na półkach. Im wyższa półka, tym skroplony destylat ma więcej zawartości alkoholu. Kolumny półkowe nadają się do destylacji owoców i zbóż

Kolumna zasypowa: Typ kolumny destylacyjnej wypełnionej wypełnieniem, którego rolą jest zwiększanie powierzchni, na której może odbywać się skraplanie-parowanie destylatu. Dzięki temu, na wyjściu kolumny uzyskuje się dużo mocniejszy i czystszy destylat (spirytus). Wypełnieniem teoretycznie może być dowolny, niereagujący przewiewny materiał. Historycznie używano zwojów drutu, rurek szklanych, pierścieni ceramicznych, czy kuchennych zmywaków nierdzewnych. Aktualnie najlepszym i najbardziej efektywnym wypełnieniem są nierdzewne sprężynki pryzmatyczne.

L

Latarka (wizjer): Element destylatora dający wgląd do środka kolumny. Ma postać szklanej rury. Najczęściej latarkę umieszcza się na samej górze kolumny, zaraz pod głowicą. Dzięki takiemu umieszczeniu, w latarce widać zalanie kolumny (gdy w całej kolumnie znajduje się płynny gorący destylat). Alternatywny do wziernika latarkowego, jest wizjer oczkowy, lub też wizjer rurkowy.

Liebiga (chłodnica): Popularny i powszechnie stosowany w destylatorach typ chłodnicy, składający się z rury zewnątrznej, oraz drugiej wewnętrznej o mniejszej średnicy. Przez rurkę zew. przepływa czynnik chłodzący (woda), w przez wewnętrzną - pary destylatu, które w chłodnicy ulegają skropleniu.

M

Młot Thora: Typ głowicy kolumny destylacyjnej, w której część górna (głowica) ma postać dwu ramion, rozchylonych pod niewielkim kątem. W klasycznych kolumnach, głowice są pionowe. Głowica Thor jest często jeszcze niższa niż głowica aabratek. Jej wadą może być utrudnione dotarcie do skraplacza (wtedy, gdy jest on wbudowany do głowicy na sztywno) Innym spotykanym typem głowicy są głowice klasyczne (pionowe), aabratek, czy głowica UFO.

N

Nalewka: Napój alkoholowy powstały przez zalanie mocnym alkoholem (spirytusem) owoców, ziół, pędów, skórek owoców, korzeni, kwiatów, itp., i zostawienie na jakiś czas. Proces taki nazywa się maceracją. W warunkach domowych, w zależności od użytego surowca, może ona trwać od kilku dni do kilkunastu miesięcy lub dłużej. Podczas maceracji, smak i aromat użytego surowca przechodzi do alkoholu. Najbardziej pożądany do nalewki jest czysty lub rozwodniony spirytus - wówczas otrzymana nalewka ma najlepszy smak i aromat użytego surowca, bez obcych posmaków. Po maceracji, surową nalewkę, w zależności od gustu - rozcieńcza się wodą (najczęściej 35-45%) oraz dosładza. Nazwy nalewek w rodzimym gorzelnictwie to np. śliwówka (nie mylić ze śliwowicą, która jest destylatem owocowym a nie nalewką), wiśniówka, dereniówka czy aroniówka.

Nastaw: Roztwór cukrowy (mieszanina wody z cukrem) lub owocowy (sok owocowy lub owoce, najczęściej wraz z dodatkiem wody i cukru), przeznaczony do fermentacji alkoholowej. Nastaw jest często mylony z zacierem, który powstaje ze zbóż (z nie owoców/cukru spożywczego).

O

Odstojniki: 1 lub 2 połączone ze sobą pojemniki, będące częścią destylatorów starszego typu, znajdujące się bezpośrednio przed chłodnicą. Rolą odstojników jest wyłapywanie ciężkich frakcji z par destylatu, zanim trafią one do chłodnicy i finalnego destylatu. Odstojniki mogą być wyposażone w zaworek, ułatwiający spuszczanie (pozbycie się) zawartości. Obecnie, w nowych konstrukcjach destylatorów (zasypowych, z refluxem) odstojników nie stosuje się. Rolę oczyszczania destylatu z niekorzystnych frakcji przejęło duże skuteczniejsze wypełnienie (zwłaszcza sprężynki pryzmatyczne).

Odpęd: (ang. stripping) to surówka gorzelnicza, która powstaje po pierwszej, szybkiej destylacji nastawów lub zacierów. Przy odpędzie chodzi o otrzymanie pozbawionej części stałych, gotowej do dalszych destylacji, wysokoprocentowej surówki. Jest ona jeszcze dość zanieczyszczona, i dopiero w kolejnej (drugiej) destylacji będzie podlegała cięciom frakcyjnym (tj. oddzielaniu przedgonów i pogonów) w celu otrzymania jakościowego, wysokoprocentowego destylatu. Odpęd stosuje się zwłaszcza przy gęstych nastawach z częściami stałymi, czyli np. przefermentowane owoce czy zboża. Pojedyncza, finalna destylacja takiego gęstego wsadu byłaby utrudniona i nieefektywna.

P

Papuga: Potoczne określenie na areometr dynamiczny, czyli przyrząd przez który przepływa destylat pozyskiwany podczas destylacji. W papudze umieszczamy alkoholomierz - dzięki temu, możliwy jest ciągły pomiar mocy pozyskiwanego destylatu. Papuga może być luzem (wówczas destylat dostarczamy do niej wężykiem prowadzącym z zaworka odbioru destylatu), lub też (wersja wygodniejsza) montowana bezpośrednio na destylatorze. Gdy destylat wypływa z destylatora gorący (a tak jest w większości kolumn rektyfikacyjnych), papuga powinna być dodatkowo zaopatrzona w chłodniczkę, która chłodzi destylat do temperatury pokojowej. Dzięki temu pomiar mocy % jest dokładniejszy, a w pomieszczeniu nie pachnie destylatem.

Perhydrol: Roztwór nadtlenku wodoru. Bezbarwna, bezwonna ciecz o właściwościach żrących. Używana (wraz z kwaskiem cytrynowym) do efektywnego czyszczenia miedzi. W handlu dostępny jest roztwór 35% (dostępny dla osób prowadzących stosowną działalność gospodarczej), oraz 12% (dostępny bez ograniczeń). Roztwór 2% perhydrolu to popularna woda utleniona.

PotStill: Typ destylatora służący do destylacji prostej (czyli jednokrotnej). Taka destylacja daje destylat o silnym smaku i aromacie użytego surowca, dlatego na potstilach destyluje się trunki owocowe oraz zbożowe (często używana jest też nazwa destylator do bimbru, ale może być nieco myląca). Aby zwiększyć funkcjonalność potstila, można do niego zamontować dodatkowe akcesoria, takie jak aromatyzator czy reflux.

Przedgony, Serce, Pogony: (lub też: głowa, serce, ogon) Potoczna nazwa na 3 główne frakcje destylatu, występujące podczas destylacji alkoholowej. Przejście z jednej frakcji do drugiej to tzw. cięcie. Cięcia dokonuje operator według swojego doświadczenia, prób smakowo-zapachowych, i oczekiwanych rezultatów. Pierwsza frakcja (Przedgon) jest niespożywcza; Zawiera trujące związki takie jak aceton, alkohol metylowy czy aldehydy. Frakcja Serca jest frakcją właściwą, której chcemy pozyskać jak najwięcej. Zawiera w sobie głównie czysty etanol, oraz w przypadku destylacji smakówek, cały bukiet korzystnych i pożądanych substancji aromatycznych i smakowych. Pogony są frakcją ostatnią, zawierającą ciężkie oleje fuzlowe (propanol, butanol), czy alkohole amylowe, które powodują niepożądane smaki w destylacie. Z tego powodu, nie nadają się do bezpośredniego spożycia i są wykorzystywane w kolejnych destylacjach, w celu wydobycia z nich pozostałego etanolu. Przez doświadczonych destylatorów mogą być też wykorzystywane w niewielkiej ilości do kupażowania (mieszania) z sercem, w celu otrzymania pożądanych smaków.

Przepalanka (karmelówka): Popularna i prosta do zrobienia wódka smakowa. Powstaje z wódki, rozcieńczonego spirytusu czy bimbru, oraz przepalonego (w rondelku czy na domowej patelni) cukru spożywczego. Stopień przepalenia cukru wpływa na barwę oraz intensywność smaku karmelówki. Dodatek goździków, miodu albo cukru waniliowego sprawia, że wódka ma bogatszy smak.

R

Reflux: Sposób destylacji, w którym skroplone pary nie są kierowane do zaworka odbioru, ale powracają do kolumny destylatora (najczęściej są kierowane bezpośrednio na wypełnienie kolumny). Tam, pod wpływem ciepła, ponownie parują; taki proces może trwać wielokrotnie, zanim destylat zostanie ostatecznie odebrany z destylatora. Reflux ma na celu zwiększanie zawartości alkoholu w finalnym destylacie. Reflux może być częściowy (tak jest najczęściej w potstilach), lub całkowity (w kolumnach rektyfikacyjnych).

Rektyfikacja: Jest to wielokrotna pojedyńcza destylacja: Ciecz paruje, następnie skrapla się, po czym ponownie paruje, i znowu się skrapla. Takich cyklów może być kilka lub nawet kilkadziesiąt. Po każdym cyklu, wzrasta moc otrzymanego destylatu oraz jego czystość. Rektyfikację umożliwiają kolumny rektyfikacyjne; dzięki nim otrzymujemy czysty spirytus.

Rybka destylacyjna: Wykres, przedstawiający dwie zależności: Pierwsza zależność jest między temperaturą wrzenia nastawu - a zawartością alkoholu w tym nastawie. Czyli jeśli odczytamy temperaturę gotowania nastawu - z wykresu odczytamy, jaką moc (procent alkoholu) ma ten nastaw. Druga zależność jest między temperaturą par a zawartością alkoholu w otrzymanym destylacie. Czyli jeśli odczytamy temperaturę par nastawu - z wykresu odczytamy, jaką moc (procent alkoholu) będzie miał destylat który 'powstaje' z tych par. Więcej o rybce destylacyjnej przeczytasz tutaj.

S

Sprężynki pryzmatyczne: Powszechnie stosowane wypełnienie destylatorów i kolumn rektyfikacyjnych. Zastąpiło tańsze i mniej wydajniejsze wypełnienia takie jak zmywaki nierdzewne, rurki szklane, pierścienie ceramiczne czy zwoje drutu. Wypełnienie pryzmatyczne ma różne specyfikacje (grubość i szerokość sprężynki, grubość i jakość drutu z jakiego została zrobiona, gęstość zasypowa, etc). Wypełnienie stosuje się po to, aby znacząco zwiększyć powierzchnię parowania/skraplania i zwiększyć rozdzielczość kolumny. Wysoka rozdzielczość jest kluczowa w dobrym oczyszczeniu destylatu i uzyskaniu wysokoprocentowego, czystego wyrobu końcowego, pozbawionego zanieczyszczeń. Największą rozdzielczość mają sprężynki pryzmatyczne nierdzewne. Spotyka się także sprężynki miedziane, które jednak spełniają inną rolę - nie zwiększają rozdzielczości kolumny, ale zapewniają obecność miedzi w procesie destylacji. Z tego powodu, stosuje się je (w niewielkiej ilości) prawie wyłącznie w destylatorach nierdzewnych.

Stabilizacja: Etap pośredni w destylacji na kolumnie rektyfikacyjnej. Stabilizacja zaczyna się zaraz po zagotowaniu nastawu, i trwa do momentu gdy zaczynamy odbierać przedgony. W zależności od operatora, trwa od 30 do 60 minut (rekomendowane co najmniej 45 minut). W procesie stabilizacji, pary destylatu wygotowywane z kotła, zostają rozdzielone w kolumnie: w górnej części gromadzą się skondensowane przedgony (dlatego warto, żeby stabilizacja trwała pewien czas, wtedy przedgony są 'gęste' i łatwo je odbierzemy z kolumny), zaś w środkowej i dolnej części - etanol. Oczekiwanym skutkiem stabilizacji jest otrzymanie stałej, stabilnej temperatury w kolumnie (stąd nazwa 'stabilizacja'). Do kontroli tej temperatury (tzw. temperatury dnia), w dolnej części kolumny, instaluje się termometr.

Systemy VM, OVM, LM, OLM, CM: Różne systemy 'zarządzania' odbiorem destylatu/spirytusu, instalowane w kolumnach destylacyjnych. Najprostszy jest system CM - stosowany w starszych kolumnach (np. typu 'zimne palce'). Nowsze systemy to LM oraz VM - spełniają swoją rolę ale głównie przy pozyskiwaniu destylatów smakowych. Systemy OLM oraz OVM są za to bezkonkurencyjne jeśli chodzi o pozyskanie czystego spirytusu. Dobra kolumna powinna posiadać 2 systemy odbioru. Rekomendowaną kombinacją jest LM+OVM lub LM+OLM.

T

Temperatura dnia: Wartość temperatury w kolumnie rektyfikacyjnej, mierzona po procesie stabilizacji oraz po zebraniu przedgonów. Ma zastosowanie podczas destylacji na spirytus (przy destylacjach smakowych nie ma znaczenia). Warunkiem uzyskania czystego, jakościowego spirytusu jest utrzymywanie temperatury dnia na stałym poziomie podczas destylacji (najczęściej wynosi pomiędzy 76-78st C). Natomiast temperatura dnia podczas różnych destylacji, za każdym razem może być inna - wpływ na nią ma m.in. skład nastawu który jest destylowany, moc grzania kotła czy aktualne ciśnienie atmosferyczne. Port termometru na pomiar temperatury dnia najczęściej znajduje się 25-30 cm od dołu kolumny.

U

Ufo (głowica): Rodzaj głowicy kolumny destylacyjnej, w której część górna (głowica) ma kształt płaskiego talerza. Dzięki temu, wysokość całego destylatora może być znacząco niższa, zwłaszcza w porównaniu do głowic klasycznych (pionowych). Alternatywne do UFO głowice to, poza klasycznymi, także głowica Aabratek oraz młot Thora.

W

Wypełnienie Kolumny: Jest to materiał, którym wypełniona jest kolumna. Kolumnę wypełnia się po to, aby znacząco zwiększyć powierzchnię parowania i skraplania, i zwiększyć jej rozdzielczość. Wysoka rozdzielczość jest kluczowa w dobrym oczyszczeniu destylatu i uzyskaniu wysokoprocentowego, czystego wyrobu końcowego, pozbawionego zanieczyszczeń. Dawniej jako wypełnienie stosowano zwoje drutu, ceramiczne pierścienie, szklane rurki czy kuchenne zmywaki nierdzewne. Obecnie takie wypełnienia także są spotykane w tańszych, ekonomicznych wersjach destylatorów. W lepszych aparaturach stosuje się powszechnie nierdzewne sprężynki pryzmatyczne. Jest to aktualnie standard w destylatorach i spełnia swoją funkcję zdecydowanie lepiej niż inne alternatywy.

Z

Zacier: Roztwór / półprodukt przeznaczony do destylacji, powstały z mieszaniny wody oraz surowca: ziemniaków lub zbóż. Surowiec należy wcześniej poddać procesowi zacierania, w którym, dzięki enzymom, uwalnia się zawarty w nich cukier (skrobia). Jest ona następnie rozbijana na cukry proste - tylko one są 'strawne' dla drożdży przy produkcji alkoholu. Zacier jest często mylony, lub stosowany zamiennie z pojęciem 'nastaw'. Nastawu jednak nie zaciera się - jest on mieszaniną cukru spożywczego lub owoców, w składzie których już znajdują się cukry proste.

Zalanie Kolumny: Proces występujący w kolumnie rektyfikacyjnej, kiedy spływająca do kolumny z głowicy ciecz (skroplony destylat) nie jest w stanie ulegać ciągłemu parowaniu, i pozostaje w stanie płynnym. Efektem tego jest widok gotującego się płynu w górnej części kolumny. Do obserwacji zalania, w kolumnach montuje się wizjery (np. typu latarka). Zalanie spowodowane jest zbyt dużą mocą grzania. Kolumnę nie zawsze można zalać; łatwość zalania zależy od mocy grzewczej, mocy destylowanego nastawu, typu oraz stopnia ubicia wypełnienia kolumny, a także od aktualnego ciśnienia atmosferycznego. Zalanie nie jest konieczne w procesie destylacji, ale może być wspomagające na początku procesu (pozwala dobrze nawilżyć wypełnienie kolumny). Po zauważeniu zalania kolumny, należy zmniejszyć moc grzania, tak aby zupełnie ustąpiło.

Zaprawki smakowe: Esencje i aromaty do doprawiania spirytusu, wódki czy bimbru. Występują w różnych smakach: o smaku calvadosu, koniaku, uzo, śliwowicy, etc. Po doprawieniu, zaleca się pozostawienie trunku do 'przegryzienia się' co najmniej kilka dni (im dłużej tym lepiej). Oczywiście tak zaprawione destylaty ustępują trunkom wyprodukowanym z prawdziwego surowca (jabłek czy winogron) - są jednak alternatywą dla osób, które chcą szybko i tanio przygotować alkohole, przypominające markowe trunki smakowe.

Zimne palce: Starszy typ destylatora, w którym większe oczyszczenie destylatu było uzyskiwane poprzez zastosowanie refluxu wewnętrznego (czyli właśnie zimnych palców) oraz obecność tzw. odstojników. Jakość destylatu uzyskiwana z zimnych palców jest jednak znacząco niższa niż z kolumn rektyfikacyjnych, dlatego ten typ destylatora odchodzi w przeszłość. Jedynym argumentem za jego zakupem jest niska cena.

SŁOWNICZEK POJĘĆ - DLA POCZĄTKUJĄCYCH

A

B

C

D

F

K

L

M

N

O

P

R

S

T

U

W

Z

Kontakt

Produkty

Szybkie linki